به لحظه هایی می اندیشم که هنوز هیچ فرشته ای پایش را به این بهشت کوچک نگذاشته بود و همه چیز درسکوت میگذشت. یک به یک گل های خوش بوی این گلستان آمدند و جمع شدن و کنارهم گلپونه های باغ امام رضاشدند و دنیای ما را زیر و رو کردند. روزها ولحظه های تنهاییشان راگریستند و خندیدند و رقصیدند وزندگی کردند‌. و در یلداترین شب سال سخت برای آینده ای که دور نیست نگرانشان هستیم و یک دقیقه بیشتر دوستشان داریم ویک دقیقه بیشتر نگرانیم و یک دقیقه بیشتر حواسمان جمع است و یک دقیقه بیشتر از قبل به  حمایت شما از دردونه ها نیازمندیم…
شاید  یلداهای بعدی این فرشتگان رو به یاری مهر بی بدیل شما زیباترکنیم